Ovih dana u javnosti se vodi žestoka polemika ko je koliko krvi prolio u odbrambeno-otadžbinskom ratu i koliko košta ta krv. Naša ekipa posjetila je demobilisane borce u Foči, koji su prolivali krv za Republiku Srpsku, a danas su na ivici gladi.
Željko Džogaz, demobilisani borac Vojske Republike Srpske prve kategorije i ratni vojni invalid nije tužio Republiku Srpsku za pretrpljenu fizičku i duševnu bol niti za dva ranjavanja.
Da jeste, možda bi i on mogao, prema cjenovniku koji su neki definisali „za litar krvi“, dobiti nekoliko desetina hiljada maraka i riješti stambeno pitanje umjesto što danas, više od dvije decenije nakon rata, živi u staroj bošnjačkoj kući u Foči i za to vlasniku plaća 100 maraka mjesečno.
I Ljubiša Ćosović dijeli sudbinu svog saborca Željka Džogaza.
On, doduše, ne plaća podstanarsku kiriju, ali ni objekat u kojem on živi ne može se nazvati domom ili smještajem dostojnog čovjeka. Godinama je nadničio u susjednoj Crnoj Gori, preživljavao, ali i obolio. Ni Ljubiša nije tužio Republiku Srpsku za pretrpljene boli, a mogao je, jer je bio borac Republike Srpske od prvog do posljednjeg dana rata.
Nedaleko od Ljubiše Ćosovića živi Miladin Božanović, takođe demobilsani borac prve kategorije.
Ni on nije tužio Republiku Srpsku, ali tvrdi da su mu oni koji danas vladaju državom, koju je on stvarao, oduzeli sve.
Ima li načina da se pomogne demobilisanim borcima u Foči? U Boračkoj organizaciji kažu da čekaju program Vlade za stambeno zbrinjavanje.
Pokušali smo saznati i šta opštinska vlast kaže o položaju demobilisanih boraca i ima li plan i namjeru da im pomogne.
Tražili smo načelnika opštine Foča, njegovog zamjenika ili načelnika Odjeljenja za boračka pitanja. Na portirnici nam je rečeno da je jedan od njih na službenom putu, a dvojica na godišnjem odmoru.
(BN televizija)
