Prije 30 godina na današnji dan okončan je egzodus srpskog stanovništva uz sliv rijeke Gostović i mjestima južnog dijela opština Zavidovići i Žepče, koje su napadale jedinice takozvane Armije BiH uz snage “patriotske lige” iz Zenice, izjavio je Srni predsjednik Zavičajnog udruženja “Zavidovićani” sa sjedištem u Doboju Zoran Blagojević.
Blagojević je naveo da su na tom prostoru spaljena sva srpska naselja, između ostalih Petkovići, Grabovica, Čardak, Mitrovići, Drakulić, Kamenica, dok su od totalnog uništenja pošteđena samo najjužnija naselja LJeskovica i Bistrica, a koja su naslonjena na Žepče i Hrvate.
Blagojević, koji je bio i načelnik štaba Četvrte ozrenske lake pješadijske brigade iz Vozuće, pojasnio je da je već početkom 1992. godine takozvanoj Armiji BiH bilo prioritetno da borbenim dejstvima osposobe putnu komunikaciju Zenica, Žepče, Zavidovići, Vozuća, Banovići, Tuzla, kako bi spojila svoja dva korpusa – zenički i tuzlanski.
“Da bi to ostvarili na putu su im se nalazile opštine sa većinskim srpskim stanovništvom Gostović i Vozuća”,izjavio je Blagojević.
Prisjećajući se tih dešavanja, on kaže da su već u ljetnom periodu 1992. godine jedinice takozvane Armije BiH zajedno sa “patriotskom ligom” u više navrata pokušavale da zauzmu područje Gostovića, čija je odbrana bila otežana zbog reljefne razuđenosti naselja, nepristupačnosti terena, u okolnostima malog broja vojno sposobnih mještana.
Prema njegovim riječima vozućki bataljon, kojem je pripadao i Blagojević, je u više navrata bio angažovan na odbrani i vraćanju zauzetih srpskih mjesta poput Grabovica, kota Bandera nadomak sela Čardak i Drakulići.
“Već početkom decembra 1992. godine počeli su jači napadi muslimanskih snaga na tom prostoru, a mi /vozućki bataljon/ smo 4. decembra od komandanta Milutina Mišića dobili naredbu da se u ranim jutarnjim časovima rasporedimo u Kamenicu kako bismo obezbijedili nesmetanu evakuaciju stanovništva sa tog područja”, naveo je Blagojević.
On kaže da je sa malim ojačanim vodom uspostavio odbranu nad Grebenom, na samoj raskrsnici prema asfaltnoj bazi, a već oko podneva dolazi i do prvog okršaja sa muslimanskim snagama, kada zarobljavaju njihovo terensko vozilo.
“Mi smo kasnije saznali da je u tom vozilu bio jedan od njihovih komandanata koji se zbog interne opklade uputio do Kamenice, jer su procijenili da do Kamenice nema organizovane naše odbrane”, izjavio je Blagojević.
On navodi da su odstupnicu držali sve do 17.00 časova, a po naredbi i informaciji da su evakuisani mještani LJeskovice i Bistrice.
“Veoma tužan događaj i vrlo težak za Vojsku Republike Srpske. Posebno za Drugu ozrensku brigadu, a i za samu Vozuću, jer u tom momentu, poslije 4. decembra, najjužniji dio Ozrena je bila Vozuća gdje je formirana linija odbrane u okolnostima da se neprijatelj pregrupisao, ojačao i, koordinisano djelujući, jedinice drugog i trećeg korpusa ofanzivno su djelovale sve do pada Vozuće 10. septembra 1995. godine”, izjavio je Blagojević.
On kaže da su padom Gostovića civili i vojno sposobni spas našli u Vozući, gdje se nisu dugo zadržali, napuštajući Ozren i naseljavajući druga područja.
“Tako da smo mi sa svojim stanovništvom i dijelom vojske koji nam je upućivala dobojska operativna grupa formirali rejon odbrane našeg bataljona i nastavili odbranu Vozuće”, izjavio je Blagojević.
Opisujući probleme sa kojima su se tada nosili, Blagojević je izdvojio da su za medicinsko zbrinjavanje u dobojskoj Bolnici, civila ili saborca teže ranjenog u LJeskovici, bili prisiljeni organizovati transport na udaljenost od 140 kilometara, mahom loših puteva.
Foto: rtvdoboj.org/Arhiva
Izvor: SRNA
