Srpski filolog Đura Daničić /1825-1882/, saradnik Vuka Stefanovića Karadžića u borbi za reformu srpskog jezika i pravopisa, umro je na današnji dan 1882. godie.
Poslije studija u Požunu /Bratislava/, Pešti i Beču radio je kao bibliotekar Narodne biblioteke u Beogradu, sekretar Društva srpske slovesnosti i profesor Liceja i Velike škole.
U prvom svom radu “Rat za srpski jezik i pravopis” /1847/, kojim je doprinio brzoj pobjedi Vukovih ideja, potpisao se prezimenom Daničić, umjesto porodičnim Popović.
Vukove i sopstvene poglede na jezik dosljedno je sproveo u prevodima sa latinskog “Psaltira Davidovog” i “Starog zavjeta”.
Objavio je više djela iz stare srpske književnosti među kojim su: “Žitije Svetog Save” /Teodosije/, “Život Svetoga Simeuna i Svetoga Save” /Domentijan/, “Životi kraljeva i arhiepiskopa srpskih” /Danilo i njegovi učenici/, te “Nikoljsko jevanđelje”.
Izdao je “Rječnik iz književnih starina srpskih” i započeo veliki istorijski “Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika”.
Pomogao je Vuku da prevede “Novi zavjet”. Ostala Daničićeva djela su: “Mala srpska gramatika”, “Srpska sintaksa”, “Oblici srpskoga jezika”, “Istorija oblika”, “Osnove srpskoga ili hrvatskoga jezika”, “Korijeni”, te “Srpski akcenti”.
Foto: rtrs.tv
Izvor: SRNA
