Srpski pisac Stanislav Vinaver /1891-1955/, jedan od najznačajnijih i najraznovrsnijih stvaralaca u novijoj srpskoj literaturi, umro je 1. avgusta 1955. godine.
Studirao je matematiku i muziku u Parizu, a između dva svjetska rata radio je kao novinar.
U Prvom svjetskom ratu učestvovao je kao dobrovoljac, okupaciju zemlje u Drugom svjetskom ratu proveo je u njemačkom zarobljeništvu, a od 1945. godine radio je u Beogradu kao profesionalni pisac i prevodilac.
Nemiran, radoznao, dinamičan duh, muzički obdaren, bio je jedan od protagonista moderne srpske književnosti poslije Prvog svjetskog rata, istraživač i kreator slobodnijeg pjesničkog izraza i književnog jezika.
Njegova djela su: zbirke pjesama “Mjeća”, “Varoš zlih volšebnika”, “Čuvari svijeta”, “Evropska noć”, “Pantologija novije srpske pelengirike”…
Vinaver je pisao i prozu: “Priče koje su izgubile ravnotežu”, “Godine poniženja i borbe, život u njemačkim `oflazima`”, “Ratni drugovi”, “Šabac i njegove tradicije”… Među njegovim esejima su: “Goč gori, jedna jugoslovenska simfonija”, “Živi okviri” i “Јezik naš nasušni”.
Foto: rtrs.tv
Izvor: SRNA
