Svojim vanserijskim talentom i veličanstvenim, neprolaznim ulogama ostavila je neizbrisiv trag u umetničkoj istoriji ovog podneblja i postala jedna od najvoljenijih glumica ikada.
Na današnji dan, 1926. godine rođena je legendarna Radmila Savićević. Svojim vanserijskim talentom i veličanstvenim, neprolaznim ulogama, koje je samo ona mogla da igra, ostavila je neizbrisiv trag u umjetničkoj istoriji ovog podneblja, dok je svojom neposrednošću, duhovitošću, toplinom, dobrotom, energijom i prirodnošću, osvojila srce čitave nacije i postala jedna od najvoljenijih glumica ikada.
Rada Savićević bila je simbol srpskog naroda koji je i danas pamti po legendarnim ulogama u kojima je bila neprikosnovena. Čuvena Majka Vuka, neprevaziđena Žarka, legendarna Riska, neponovljiva gospođa ministarka, samo su neke od antologijskih rola kojima je Radmila Savićević stekla besmrtnost.
Radmila Savićević rođena je kao Radmila Milenković 8. februara 1926. godine u Kruševcu.
Prvi javni nastup imala je u osnovnoj školi, kao Baba Sara u istoimenoj recitaciji. Glumi u “Đidu”, prvoj održanoj pozorišnoj predstavi u oslobođenom Kruševcu 1945. godine, koju su izveli članovi amaterskog pozorišta i Druge proleterske divizije. Stalni član Okružnog (gradskog) pozorišta u Kruševcu postaje 1.aprila 1946. godine. Mjesec dana kasnije debituje u prvoj predstavi novoosnovanog pozorišta, “Roditeljski dom” Valentina Katajeva, tumačeći lik Marije Martinove.
Za osam sezona, od 1946. do 1954. godine odigrala je skoro 70 uloga u domaćem i stranom dramskom repertoaru. Angažman u Narodnom pozorištu u Nišu uslijedio je poslije predstave “Kola mudrosti, dvoja ludosti” Aleksandra Ostrovskog, ali ju je Komitet Partije vratio u rodni grad uz obrazloženje: “Zašto bi Rada zabavljala Nišlije kad može i naše.”
Godine 1955. postaje član Narodnog pozorišta u Nišu. Od 1955. do 1970. ostvaruje preko 50 uloga u bogatom dramskom repertoaru niškog Narodnog pozorišta.
Godine 1970. postaje član Beogradskog dramskog pozorišta – scena na Crvenom krstu. Posljednja pozorišna uloga pred odlazak u zvaničnu penziju jeste Vidosava Pajković u predstavi “Poltron” u režiji Aleksandra Đorđevića po tekstu Siniše Pavića.
Njena karijera nije se završila odlaskom u penziju. Doživela je i zlatni jubilej – pola vijeka na sceni.
Osim u matičnom Beogradskom dramskom, u Јugoslovenskom dramskom pozorištu igra Anđu u “Sumnjivom licu” u režiji Nikole Simića, a u Ateljeu 212 u predstavi “Čudo u Šarganu” u režiji Mire Trailović tumači Ikoniju, vlasnicu privatne kafane “Šargan” kao alternacija Miri Banjac.
Poznavaoci pozorišta smatraju da je njena životna pozorišna uloga Tetka Doka u “Zoni Zamfirovoj”. Doku je u Kruševcu premijerno igrala čak četiri puta, u režiji Miroslava Petrovića, Mije Nauparca i Borisava Mihailovića, 1946, 1948, 1949. i 1952. godine. U Nišu za ovu ulogu 1963. godine dobija Oktobarsku nagradu grada Niša. U Beogradskom dramskom pozorištu (tada Savremenom pozorištu) u istoj ulozi nastupa 1970. godine uz legendarnog Milivoja Živanovića, koji je igrao Hadži Zamfira, dok su Maneta i Zonu tumačili Dragan Laković i Ljiljana Lašić.
Јednu od svojih najvećih uloga – Živku Popović u predstavi “Gospođa ministarka”, u Kruševcu je premijerno igrala dva puta, 1946. i 1948. u režiji Bore Mihailovića. U Nišu takođe u dva navrata, u režiji Aleksandra Ace Đorđevića i Dušana Rodića, poslije čega se pisalo: “Pronađena je Gospođa ministarka”. Premijerno je igra i u Šabačkom narodnom pozorištu u režiji Aleksandra Saše Glovackog i u Beogradskom dramskom u režiji Aleksandra Ognjanovića.
Dolaskom u Beograd, pored teatra osvaja i televiziju i film. Prvu glavnu ulogu na televiziji dobija 1969. godine kao Živka Štrba u seriji “Samci” Gordana Mihića. Vrlo brzo postaje omiljeno TV lice i stiče ogromnu popularnost. Ostvarila je niz antologijskih uloga – Majka Vuka y “Pozorišty u kući”, Violeta Kruška y “Kamiondžijama”, Šurdina baba Savka y “Vrućem vetru”, Baba Tomanija u seriji “Babino unuče”, Živadinka Žarka Šijaković y “Boljem životy”, Ristana Riska Golubović y “Srećnim ljudima“”
Igrala je u filmovima: “Saša”, “Dr”, “Buba šinter”, “Prozvan je V-3”, “Višnja na Tašmajdanu”, “Tigar”, “Džangrizalo”, “Vreme čuda”, “Obračun u Kazino kabareu”, “Video jela, zelen bor” i mnogim drugim.
Omiljeni projekat na kome je radila bila je dječija emisija “Dobro veče, deco” na Televiziji Beograd 1996.
Za svoj, više od pola vijeka dug, umjetnički rad dobila je brojne nagrade i priznanja: Orden rada sa zlatnim vencem, dvije Oktobarske nagrade grada Niša (za ulogu Brigitke u “Premijeri na pragu” 1959. i za ulogu Doke u “Zoni Zamfirovoj” 1963.), Oktobarsku plaketu Beograda, Povelju grada Kruševca, nagradu za životno djelo “Zlatna kaciga” u Kruševcu 1997. godine, Nušićevu nagradu za životno dejlo glumcu komičaru na festivalu “Nušićevi dani” u Smederevu 1995. godine, nagradu “Ćuran” u Јagodini 1989. za ulogu Vidosave Pajković u predstavi “Poltron”, više nagrada na Susretima profesionalnih pozorišta Srbije – “Јoakim Vujić”, kao i Oskare popularnosti. Njen lik se nalazi i na poštanskoj marki u okviru serije “Velikani srpskog glumišta”.
Bila je udata za glumca Božidara Božu Savićevića. Umrla je 8. novembra 2001. godine. Sahranjena je 12. novembra na Novom groblju u Beogradu, u Aleji zaslužnih građana.
Godine 2016. objavljena je knjiga „Radmila Savićević – Prva i poslednja“ o njenom životu i radu. Knjiga sadrži preko 50 intervjua sa glumcima i rediteljima, čija sjećanja svjedoče o tome da je Rada Savićević, neosporno, bila jedna od najvećih srpskih glumica 20. vijeka.
Foto: facebook.com
Izvor: RTRS
