Dokumentarni film “Sedam hiljada duša” o stradanju srpskih i ruskih vojnika i interniranih civila u austrougarskim logorima Јindrihovice i Broumov u Češkoj, proglašen je najboljim dugometražnim dokumentarnim filmom na Međunarodnom filmskom festivalu stvaralaštva u Los Anđelesu.
– Publika i kritika u Americi su sjajno prihvatile film, koji je, pored Los Anđelesa, dobio nagrade i na festivalu u Njujorku, a bio je laureat i na najstarijem festivalu istorijskog filma na svijetu, u Stejtsborou, u Džordžiji – izjavio je autor srpski režiser Sanjin Mirić, koji živi i radi u Pragu.
On za portal Serbijantajms ističe da su logori Јindrihovice i Broumov imali oko 500 objekata gdje je bilo oko 60.000 ratnih zarobljenika.
– Uslovi života tamo su bili izuzetno teški, bez hrane, bez obuće i odjeće. Zime su bile surove, a harale su zarazne bolesti, sve to je uticalo da logore nije preživjelo 7.100 Srba – kaže Mirić.
On navodi da je u Јindrihovicama mauzolej gdje su ostaci žrtava tih logora, a pored srpskih, tu je i 189 ruskih.
– To je, poslije Zejtinlika, druga najveća srpska vojnička grobnica na svijetu. U filmu su zabilježena i sjećanja vojnika koji su preživjeli logore, a koje je napisao holandski novinar Anri Aber, a u njemu govore i potomci ratnika iz Srbije – ističe Mirić.
On ukazuje da je tema srpskih zarobljenika i interniraca iz Prvog svjetskog rata tema zapostavljena i dan danas.
– Tokom proslave stotinu godina kraja Prvog svetskog rata oni su sasvim zaboravljeni i ta nepravda nije ispravljena. Јoš od vremena rata čini se da oni nisu mogli da se uklope u taj, da kažemo, ratnički, oslobodilački narativ, gdje se cijenio, prije svega, vojnik sa puškom u ruci – kaže Mirić.
Naveo je da je sredstva za snimanje prikupio prije svega od svojih poznanika i prijatelja, biznismena iz Češke, a snimao je u Češkoj i Srbiji i završio ga tačno za godinu dana od momenta kada je odlučio da ga realizuje.
Rad na filmu počeo je bojenjem arhivskih fotografija iz logora, što je trajalo dva mjeseca.
Kako objašnjava, postoje desetine fotografija iz logora Broumov, zahvaljujući ljekaru Georgu Langeru koji je, kao amaterski fotograf, fotografisao zarobljenike, a ostale fotografije su iz Muzeja “Sokolov”, iz arhiva Srbije i YMCA.
Mirić naglašava da su najdragocjenije priče srpskih logoraša koje je skupio i napisao holandski novinar Anri Aber 1919. godine, a ta je brošura na srpski jezik prevedena tek 2018. godine.
On ističe da je razlog zašto je snimio ovaj film činjenica da je vrlo žalosno što praktično, čitav vijek oni ostaju van kolektivnog sjećanja srpskog naroda iako je to vrlo dramatično stradanje.
Lik doktora Langera u filmu tumači režiser Lordan Zafranović, a protojerej Srđan Јablanović koji služi u ruskoj pravoslavnoj crkvi u Pragu, odigrao je sveštenika iz logora koji je preživeo Јindrihovice i poslije rata je napisao u crkvenoj štampi svoj najstrašniji događaj iz logora.
Režiser Mirić živi od 1987. godine u Pragu, gdje je završio i filmsku akademiju, a rođen je u Visokom.
– U Prag sam došao zbog filma, zbog Akademije i poslije toga sam, zbog situacije na Balkanu, ostao da živim i radim u Češkoj. Po preporuci Emira Kusturice sam išao na prijemni ispit na FAMU u Pragu. Bio sam primljen i 1991. sam završio katedru dokumentarnog filma. U Pragu radim na raznim televizijama već 25 godina – navodi Mirić.
On ističe da film živi svoj festivalski život, prijavljen je na 120 festivala, dobio je tridesetak nagrada širom svijeta, a radi se i na distribuciji filma za Sjevernu Ameriku.
– Pripremam i novi film, o srpskim heroinama Velikog rata, kao i strankinjama koje su ostavili sve u svojim državama /Engleska, Škotska, Australija/ i došle u Srbiju da pomažu srpskom narodu – kaže Mirić.
Foto: rts.rs, serbiantimes.info
Izvor: SRNA
