Kasnih 1700-ih, škotski pronalazač Džejms Vat, proizveo je novu efikasnu parnu mašinu. U potrazi za načinom da kontekstualizuje poboljšanja motora, Vat je smatrao da će poređenje rada njegovog motora s radom konja omogućiti kupcima da shvate vrijednost novog izuma.
Vat je radio s konjima u rudniku uglja. Procijenio je da prosječna životinja može pomjeriti 100 kilograma uglja na udaljenosti od 30 metara u jednom minutu.
Vat je procijenio i da njegova parnu mašinu može izvoditi isti posao kao deset konja i kao takav tvrdio je da ima deset konjskih snaga. To je značilo da bi njegov motor mogao u osnovi premjestiti 1.000 kilograma, duž rudarskog okna, 30 metara svakog minuta ili 100 kg duž 300 metara, ako je to ono što je trebalo učiniti.
To je dobro odjeknulo kod kupaca, a Vatove tvrdnje o performansama motora činile su osnovu za poređenje sa suparničkim inženjerima.
Ubrzo su svi počeli mjeriti u konjskim snagama, kao razumno naučnu procjenu snage definisanu da odgovara marketinškom ishodu. A upravo po Džejmsu Vatu danas imamo mjernu jedinicu SI (Međunarodni standard) – Vat, dok jedna konjska snaga iznosi tačno 746 vata.
Foto: Pikist/Ilustracija
Izvor: Nezavisne
