Svi znamo koliko su Suzuki Hayabusa ili Repsol Honda zapravo moćni motocikli, kao i da su to japanski motocikli, ali kako je Japan došao do statusa svjetske sile u tom segmentu?
Zbog ovoga se moramo vratiti na Drugi svjetski rat. Japan ima prilično bogatu kulturu i dugu istoriju, radi se o ljudima koji su oduvijek bili okrenuti duhovnoj borbi i borilačkim vještinama, a ništa ih nije impresioniralo kao pobjede u vazduhoplovstvu u Drugom svjetskom ratu.
Obarali su američke avione, njihove kamikaze su takođe odrađivale veliki posao, ali glavna stvar se dešavala na zemlji, tačnije u njihovim garažama gdje su imali veliki broj vrhunski inženjera, specijalista za aerodinamiku.
Kada se rat završio, japanski car je bio prinuđen da potpiše kapitulaciju, a odmah nakon kapitulacije stigla je i zabrana Japanu – ne smiju da rade na avionima tokom narednih sedam godina.
Ovo je bilo kritično za Japan, pošto govorimo o vremenu kada su propelere počeli da mijenjaju motori, ali koliko god da su nazadovali među avijacijom, toliko su napredovali u automobilizmu, a posebno motociklima.
Vjerovali ili ne, aerodinamika motocikala je gotovo identična aerodinamici aviona, motocikli gotovo da lete po putu, a vazdušni pritisak se enormno povećava kada motocikl ide brže od tek 30 km/h, pa svaki dodatni km/h ima trostruko veću moć.
To upravo znači da motociklu treba više snage kako bi iznio otpor, pa tako dolazimo do situacije da motocikl koristi 80% snage kako bi se borio sa otporom vazduha i to pri brzini od 100 km/h. Recimo nešto slično turbulencijama u avionu. Zbog toga se dešavaju podrhtavanja i oni čudni zvuci ispod kacige.
Motocikli su drugačiji od aviona ili automobila po tome što je i vozač uključen u računicu kod otpora vazduha, a ljudsko tijelo je savršenog oblika za zaustavljanje protoka vazduha.
Turbulentni vazduh se u tim momentima ponaša kao tinejdžer – pun je energije i ni sam ne zna kuda ide, pa kada objekat u pokretu dođe do dodira sa putanjom tog vazduha, dolazi do određenih pomjeranja, a čak i kada prođete iza vas ostaje vakuum, koji vam oduzima momentum.
U svijetu trka se vozač koji se nalazi iza vas pozicionira tako da “pokupi” sav ovaj “dobar vazduh” koji mu daje dodatno ubrzanje i može da vas obiđe i to nazivamo zavjetrinom.
Vazduh struji laminarno u ovim situacijama, što znači da se kreće pravolinijski, putanje se ne miješaju kao kod turbulentnog strujanja, a evo jednog primera laminarnog strujanja tečnosti, za one malo radoznalije.
Da se vratimo na temu sličnosti motocikala i aviona i to se vraćamo na sam početak. Braća Rajt su izmislila avion i oni su svom izumu prilazili kao biciklu, govorivši kako je ljudski um sjajan jer može da stvori nešto tako jednostavno, a tako komplikovano.
Sve je u balansu, protoku vazduha, ako pilot nakrivi krilo previše u stranu, avion će pasti i imaćemo tragediju. Ukoliko vozite motocikl i previše se nagnete na jednu stranu gotovo sigurno ćete pasti.
Dakle, veliki broj japanskih inženjera iz avijacije, ali i pilota su radili na motociklima i napravili zaista moćnu industriju, koja se na svjetsko tržište posebno “progurala” tokom pedesetih godina prošlog vijeka nakon popularnog filma “Wild One” u kom glavnu ulogu tumači Marlon Brando, a 1959. godine Honda postaje svjetski lider u motociklima.
U šezdesetim godinama su dvotaktni motori bili izuzetno popularni. Izum dolazi od njemačkog inženjera Danijela Zimermana, ali ga je “proslavio” Suzuki koristeći ih na svjetskom šampionatu u motociklizmu.
“Zahvaljujući” Drugom svjetskom ratu i General Motorsu koji je insistirao da se uvede sedmogodišnja zabrana Japanu za izradu aviona, ova azijska zemlja je postala sinonim za vozila na dva točka.
Foto: nezavisne.com/Ilustracija
Izvor: Nezavisne
