U Evropi, a kasnije u cijelom svijetu, u upotrebi su nazivi mjeseci ustanovljeni u kalendaru starog Rima prije više vijekova. Međutim, ti nazivi su nedosljedni i sami sakupljeni iz raznih epoha, a mnogi ljudi ni ne znaju da kriju jednu “grešku”.
U kalendaru koji danas koristi najveći dio svijeta, pet mjeseci nosi naziv po bogovima rimskog Panteona – Janus, Februs, Mars, Maja, Junona. Za dva su imena, u svoju čast, stvorili carevi – jul (Gaj Julije Cezar) i avgust (Gaj Oktavijan Avgust).
Aprilu ime dolazi od glagola (latinski “aperire”, što znači raskrivati), a četiri mjeseca imaju numeričke nazive – septembar, oktobar, novembar i decembar, prenosi Istorijski zabavnik.
Upravo tu se potkrala greška jer su ta “brojčana imena” neodgovarajuća – deveti mjesec se naziva sedmim (septembar), deseti osmim (oktobar), jedanaesti devetim (novembar), a dvanaesti desetim (decembar).
Kako je došlo do zabune
Prvi rimski kalendar u vrijeme Nume Pompilija je imao samo deset mjeseci. Tako je i bilo predviđeno da septembar bude sedmi, oktobar osmi i tako dalje.
Problem je nastao već poslije Nume kada su uvedena još dva mjeseca i to na početak godine koja je do tog trenutka počinjala u martu. Prije ovog mjeseca tada su “umetnuti” januar i februar.
Niko se nije sjetio da se mjesecima koji su imena nosili po svojim rednim brojevima, imena usklade s njihovim novim mjestom u godini. Tako je sedmi mjesec postao deveti, osmi deseti, deveti jedanaesti, a deseti dvanaesti.
I tako zapravo najveći dio svijeta i danas uči nazive mjeseca “sa greškom”.
Foto: pixabay.com
Izvor: Nezavisne
