Na današnji dan 1831. godine rođen je Kornelije Stanković, prvi obrazovani srpski kompozitor, pijanista i horovođa pjevačkog društva.
Rođen je u srpskoj građanskoj porodici u Tabanu, srpskoj četvrti Budima. Ostavši rano bez roditelja, jedno vrijeme je živio kod starije sestre u Aradu, gdje je pohađao osnovnu školu i dva razreda gimnazije.
Potom je prešao u Segedin, te kod brata Josifa u Taban, da bi završio gimnaziju u Pešti /1849. godine/.
Zahvaljujući moralnoj i materijalnoj pomoći porodičnih prijatelja, bračnog para Jelene i Pavla Riđičkog od Skribešća, 1850. godine otišao je na studije muzike u Beč, kod uglednog dvorskog orguljaša, profesora Konzervatorijuma Simona Sehtera, izučavao je harmoniju i kontrapunkt i savladao osnove pijanističke tehnike.
Raskošan muzički život i časovi bečkog profesora obilježili su najznačajniji dio, ali i završetak Stankovićevog školovanja.
Neizlječiva bolest, tuberkuloza, mladom umjetniku je onemogućila željeno muzičko usavršavanje u Rusiji.
Preminuo je u 34. godini, uoči Vaskrsa, 4/16. aprila 1865. godine.
Sahranjen je na srpskom groblju u Tabanu. Kada je ovo groblje iseljeno, njegovi posmrtni ostaci su preneseni na Budimsko groblje, odakle su na inicijativu Muzičkog društva “Stanković” 1940. godine preneseni u Beograd i sahranjeni na Novom groblju, u Aleji velikana.
NJegovo ime upisano je u knjigu “100 najznamenitijih Srba”.
Među njegovim najpoznatijim klavirskim djelima su “Ustaj, ustaj Srbine”, “Što se bore misli moje”, “Srpska polka”…
Kada je riječ o vokalnim djelima, posebno se ističu “Srpski hajduci”, “Himna Srbije”, “Uskliknimo s ljubavlju”…, a u crkvenom muzičkom stvaralaštvu “Pravoslavno crkveno pojanje u srpskoga naroda”, “Srpsko crkveno karlovačko pojanje”…
Foto: medias.rs
Izvor: SRNA
