Logor u Doboju bio je varnica koja je pokazala šta čeka Evropu kroz nekoliko decenija, rekao je Georgij Engelhardt iz Ruskog doma u Beogradu gdje je večeras predstavljeno rusko izdanje romana “Jevanđelje po robu” autora Danila Tešanovića o stradanju Srba u dobojskom logoru, prvom koncentracionom logoru u Evropi u 20. vijeku.
Engelhardt je istakao da se upravo zbog toga što je to ostavljeno po strani ponovo prošlo kroz isto.
“Ovo je veliki doprinos kulturi sećanja”, ocijenio je Engelhardt.
Na promociji je istaknuto da su komandanti i glavni egzekutori iz odreda šuckora iz tog logora kasnije su ubijali srpsku nejač u Jasenovcu i drugim ustaškim logorima.
Uz promociju knjige upriličena je i izložba “Dobojski logor – kultura sjećanja” Centra za kulturu i obrazovanje Doboj.
Engelhardt je napomenuo da je dobojski logor decenijama bio nepoznanica, te da je čast i privilegija da je ta “gotovo nepoznata priča” sada dostupna i na ruskom jeziku.
“Ovo se nije desilo negde u Africi već u BiH u Habsburškoj monarhiji u 20. vijeku. Tamo su zatvarani u stradali ljudi samo zbog svog /srpskog/ porijekla”, rekao je Engelhardt.
Tešanović je rekao da je roman nastao na osnovu porodične priče, naglasivši da su dimenzije stradanja Srba u tom logoru ogromne i nikad sagledane, te naveo podatak da je samo u jednom danu 13. aprila 1916. godine ubijeno 611 srpske djece uzrasta do 15 godina.
Tešanović je naglasio da njegov roman svjedoči o tome da su glavni egzekutori bili muslimani, takozvani šuckori za koje je ubijanje, vješanje i silovanje srpske djece, žena i nejači bilo zabava.
“To su bile privatne vojske koje su činile zločine nad Srbima. Na današnji dan potomci tih šuckora, unuci, praunuci ubili su srpskog svata kod Stare crkve u Sarajevu. I za taj zločin niko nije odgovarao kao ni za zločin u Doboju”, rekao je Tešanović.
Direktor dobojskog Centra za kulturu i obrazovanje Lidija Žarić izjavila je da je tadašnja Austrougarska internirala Srbe iz Podrinja, Hercegovine, sa Ravne Romanije nastojeći da ih eliminiše da bi stvorila tampon zonu prema Srbiji, a da su tadašnje Dobojlije nijemo gledale kako te ljude dovoze kao stoku.
“Prema austrougarskim arhivama, kroz logor je prošlo 42.917 ljudi, međutim mnogi istoričari tvrde da nisu upisivani djeca i žene mlađe od 17 godina. Mislim da nikada nećemo saznati koliko je ljudi zaista ostavilo kosti u logoru”, rekla je Žarićeva.
Ona je naglasila da se nikad ne smije zaboraviti stravičan podatak da je samo jednog aprilskog dana u logoru ubijeno više od 600 srpske djece.
Žarićeva je ukazala na to da je Srpska pravoslavna crkva pokrenula aktivnost da se mučenici proglase svetim zajedno sa protom Trninićem koji je umro pokušavajući da kaže istinu.
“U dobojskom logoru nisu stradale Dobojlije. Oni su samo nijemo gledali šta se dešava, a u to vrijeme nije bilo mnogo Srba u Doboju. Ti ljudi su dovođeni pješice, u vagonima, kolima iz Podrinja, Rogatice, Gacka, Nevesinja”, rekla je Žarićeva i dodala da se glasnije o svemu počelo pričati tek 1996. godine.
Prema njenim riječima, imena i broj stradalih nikada se neće saznati, ali se znaju mjesta iz kojih su dovođeni i u kojim više nema prezimena koja su bila česta do otvaranja dobojskog mučilišta.
Foto: srna.rs
Izvor: SRNA
